تاثیر قندهای فروکتوز، گلوکز و ساکارز بر تولید فلاونولیگنان‎ها در کشت کالوس گیاه خارمریم

مقدمه: گیاه خارمریم (Silybum marianum (L.) Gaertn)، به عنوان گیاه مؤثر در درمان مسمومیت‎های کبدی شناخته شده است. ترکیبات مؤثر این گیاه، شامل گروهی از فلاونولیگنان‎هاست که مجموعاً به عنوان سیلی‎مارین شناخته می‎شوند. تولید فلاونولیگنان‌ها با استفاده از کشت سلولی گیاه خار مریم با موفقیت انجام شده است. تحقیقات نشان داده است که عوامل فیزیکوشیمیایی می‎تواند تولید فلاونولیگنان‎ها را در کشت سلولی گیاه خار مریم تحت تأثیر قرار دهد. هدف: در این تحقیق تاثیر نوع و میزان قند بر تولید فلاونولیگنان‎ها در کشت سلولی گیاه خار مریم بررسی می‌شود. روش بررسی: با انتقال دانه رست به محیط کشت جامد موراشیگ و اسکوگ (MS) حاوی 2 و 4 دی کلروفنوکسی استیک اسید با غلظت 1 میلی‌گرم بر میلی‌لیتر و کینتین با غلظت 2/0 میلی‌گرم بر میلی‌لیتر کشت کالوس به دست آمد. کالوس مطلوب به محیط کشت‎های حاوی غلظت‌های 5/1 و 3 و 6 درصد فروکتوز، گلوکز و ساکارز منتقل شد. بعد از 28 روز، کالوس‌ها جمع‎آوری، خشک و با متانول عصاره‎گیری شدند. آنالیز کمی، جهت تعیین مقدار فلاونولیگنان‎های تولید شده در سلول‌های خشک، با استفاده از روش اسپکتروفتومتری انجام گرفت. نتیجه‌گیری: بیشترین غلظت فلاونولیگنان در کالوس‌های کشت شده در محیط‌های کشت حاوی 6 درصد فروکتوز، گلوکز، و ساکارز مشاهده شد. به نظر می‌رسد که در کشت سلولی گیاه خار مریم تولید فلاونولیگنان تحت تأثیرغلظت قند قرار می‎گیرد و به نوع قند بستگی ندارد.